W 1988 roku rozpoczęto badania nad szczepionką przeciw boreliozie. Naukowcy szybko stwierdzili, że układ odpornościowy człowieka rozpoznaje bakterie Borrelia, ale często działają one zbyt szybko, by komórki obronne mogły odpowiednio zareagować, zanim bakterie się ukryją. Szczepionka powinna zatem spotęgować reakcję obronną organizmu tak, aby bakterie boreliozy nie miały żadnych szans na swoją niszczącą działalność.

W 1998 roku pojawiła się szczepionka przeciwko boreliozie, którą stymuluje produkcję przeciwciał, ale ogranicza się jedynie do odmiany bakterii występującej na terenie Ameryki. Szczepionka o nazwie Lymerix potwierdziła swoją skuteczność u 49-92% badanych, ale jednocześnie pojawiła się opinia, że niesie ona ze sobą zagrożenie i w 2002 roku z powodu skutków ubocznych szczepienia Lymerixem została wycofana z rynku.

W Europie występują bakterie boreliozy inne niż te, przeciwko którym opracowano wspomnianą szczepionkę w USA. W 1998 roku ogłoszono wynalezienie szczepionki trójwalentnej przez Reinhard Wallich. W 1999 roku austriacka firma Baxter rozpoczęła próby kliniczne swojej szczepionki, która została zaprojektowana tak, by działała przeciwko różnym wariantom choroby spotykanym w Europie. Pozytywnie wypadły testy na myszach. Co ciekawe, szczepionka firmy Baxter niszczy bakterię boreliozy jeszcze w kleszczu, skutkiem czego Borrelia nie może przemieszczać się z jelit pasożyta do jego gruczołów ślinowych.

Dodaj komentarz

*